AMC-arts: "moeten we dan weer terug naar de arts die alles weet en niets hoeft te onderzoeken? Door zo’n arts zou ik mij niet laten behandelen.”
Klinische opname mei 2015 ernstige dehydratie - geen echocardiogram - geen hartfalenmedicatie.
Nifedipine 3 jr - Diuretica - Amiodaron 600 - 400 - 200 mg per dag.
Klachten: Er is te snel ontwaterd zonder dat Mevr. L. genoeg dronk, waardoor extra nierschade is ontstaan. Er is niet voldoende overdracht geweest m.b.t. medicatie bij opname en bij ontslag.
Er was sprake van diastolisch hartfalen. De knijpkracht van het hart was goed, maar de vacuum-aanzuigende werking van het hart was te zwak. Er was sprake van een verdikte hartspier waardoor het hart zich niet goed kon ontspannen. Dit heet linkerventrikelhypertrofie. Komt door overbelasting van het hart en door hoge bloeddruk.
Deze diastolische klachten zijn uitermate moeilijk te behandelen. Tegenover systolisch hartfalen, waarbij allerlei behandelingen mogelijk zijn zoals dotteren, bypass, opereren, etc. is diastolisch hartfalen zeer moeilijk te behandelen en daardoor is de prognose zeer slecht. Veel patiënten overlijden al binnen een jaar na de diagnose. Het enige wat je kunt doen is behandeling met medicatie dat de pompkracht van het hart bevordert, zoals Captopril, Perindopril en Adalat.
Bij de een werkt dit beter dan bij de ander; dit is individueel bepaald maar wordt bv ook door ras bepaald. Bij creoolse mensen werken andere middelen goed dan bij Kaukasische typen mensen.
Ook was er sprake, vanaf een bepaald moment eind 2014-begin 2015, van zgn boezemfibrilleren; een hartritmestoornis. Dit ontstaat vaak door hoge bloeddruk. Ook waren er COPD-achtige verschijnselen. Dr. R heeft hiervoor in januari 2015 een bloedverdunner voorgeschreven.
Mevr. L's toestand verslechterde door het boezemfibrilleren. Amiodaron is daar een goed middel voor, maar het kent wel vaak bijwerkingen. Ze heeft Amiodaron gekregen tijdens de opname en ook (opnieuw) Perindopril.
Mogelijk dat de huisarts dit er weer af heeft gehaald vanwege het veronderstelde nierfalen. Dit kan echter ook behandeld worden door de plasmedicatie af te bouwen i.p.v. de hartmedicatie.
De ontwatering tijdens de opname. Hierop is stevig ingezet m.b.v. furosemide door een infuuspomp. Het creatinegehalte stond op ± 127 bij opname. Dit begon op te lopen tot 165 en daarom is de toediening weer stopgezet. De functie/meting is teruggebracht naar de oorspronkelijke waarde van 125. Het probleem van de dreigende nierschade is nl reversibel; omkeerbaar, dus als het misgaat dan stop je de toediening en dan wordt het weer teruggevoerd naar normaal. Er is dus geen sprake van blijvende nierschade door deze behandeling tijdens deze opname.
De stopzetting van Perindopril zonder overleg met de cardioloog
is volgens dr. V. niet verstandig geweest omdat de bijwerkingen van Amiodaron de overhand krijgen. Dit is specialistische kennis die voorbehouden is aan de cardioloog.
